اشعار

ای مجـد و شـرف زینت نـامت زینب            ای قـبـله ی عـارفـان  مـقـامت زیـنب

از روز ازل ز داغ یـاران حــســیــن            زد سکه ی غـم فـلک به نـامت زینب

گـلـواژه ی سبـز لــوح ایـجـاد تــویـی           گـل کرد، شـرف به احـتـرامت زینب

با داغ جگـر سوز، شرنگ غم و درد           هـفتـاد و دو بـار شد به کـامت زینـب

ای قــافـلـه ســالار ره کـوفـه و شـام            بـسـتــوده خـداونـد مـــرامـت زیـنـب

روزیـکـه اسـیـــر دشت بـیـداد شـدی           آزاد شـــد عـــالـم از پـیـامـت زیـنـب

آزاد زنــی و در سـخـن مــرد افـکـن           اعـجـاز بـود بـه هــر کـلامـت زیـنب

خورشیـد فـراز نیـزه در منظر خـون           می خواند سـرود، در قـیـامـت زیـنب

کعبه بی نام و نشان می ماند اگرزینب نبود         بی امان دار الأمان می ماند اگر زینب نبود

گرچـه دادند انبـیاء هریک نـشان از کربـلا         کربلا هم بی نشان می ماند اگر زینب نبود

مکتب ســرخ تشـیّـع کـز غـدیـر آغـاز شـد          تا ابد بی پاسبان  می ماند اگر زینب نبــود

مکتب قرآن که از خون شهیدان جان گـرفت          بی تحرّک همچنان می ماند اگر زینب نبود

کـاروان مـهـدویّــت در مسیـــر فـتـنـه هـا           بی امیـر کاروان  می مـاند اگر زینب نبود

مجری احکام قـرآن بود او باصبـر خویش          دین حقّ بی حکمران می ماند اگر زینب نبود

کـرد اسـلام حـسـیـنـی از یـزیدی را جُـدا           حقّ و باطل توأمان می ماند اگر زینب نبـود

شعـلۀ عـالم فـروز نـهضت سـرخ حـسیـن          زیر خاکستـر نهـان می ماند اگر زینب نبـود

نـالـة مظلـومیِ لب تـشنـگان دشـت خـون           در گـلوگـاه زمـان  می ماند اگـر زینب نبـود

خون ثارالله رمزی را که درصحرا نوشت          تـا ابد بـی تـرجمان می ماند اگر زینب نبـود

فارسان صـحـنۀ « هیهات مـن الـذّلـه» را          داغ ناکامی به جان می ماند اگر زینب نـبـود

ای «مؤیّد» هرچه هست از زینب وایثار اوست        جـانِ هستـی نـاتوان می ماند اگر زینب نبـود

هر چند پای بی رمق او تـوان نداشت            هر چند بين قافـله جانش امـان نداشت

بار امانتی که به منـزل رسـانـده است            چيزی کم از رسالت پيغمبران نداشت

جز گيسوان غرق به خون روی نيزه ها            در آتش بلا به سرش سايه بان نداشت

آيـا به جـز حـوالـی گـودال، قـتــلـگـاه            راهی برای بردن اين کاروان نداشت؟

يک شهر چشم خيره و، بگذار بگذريـم            شهری که ازمروّت و غيرت نشان نداشت

آری هزار داغ و مصيبت کشيده بـود            بزم شراب و تشت طلا را گمان نداشت

ديـگـر لـب مــقـدس قــرآن کـــربــــلا            جايی برای بوسۀ آن خـيزران نداشت

زخمیِّ زنجــیـرم، کـبودِ بی شـمارم             بر شانه هـایم زخـم های کهنه دارم

همشیرۀ خورشیدم و بانــوی نــورم             هر چند که در پنجــۀ گرد و غـبارم

شامِ غریبانیِ عصــر خیــمــه هـایم             آن چـــــادر خاکیِ در حال فــرارم

نام مـــرا با خـطّ نا محــرم نـوشتند             یعنی اسیـــر کوچه های روزگــارم

دیگـــر نمی آید به دنـــبالم مغیـلان             دیگر ندارد آبــلـــه کــاری به کـارم

من حضرت یعقوبم و یوسف پرستم             بر سینه ام پیــراهنت را می فشـارم

دسته گل یــــاسی ندارم بر مزارت             امّا به جایش تا بخواهی لالـــه دارم

انگار من خوابیده ام در این بـیابان             انگـــار تو افـتـاده ای روی مــزارم

من با نیابت از تــمـــام خـــانـدانــم             بر آستان خــاکی ات سر می گـذارم

بعد زهرا بهترین زن؛بین زن ها زینب است           لاف نَبود گر بگویم عین زهرا زینب است

گـر بپرســـی کیست استــاد دبیرستان عشق           خــیـل شاگردان همه گویند تنها زینب است

گر بسنجی در ترازوی عمل معـیــار صبر           صبر گـویــد قهــرمان صبر دنیا زینب است

گر مقـــام او بود از جمع معصومین جــدا           آن که از هر معصیت باشد مبـرّا زینب است

درریاضی گر حساب جمع ازمِنها جداست           آن که ازجمع شفاعت نیست مِنها زینب است

آن که با تیغ زبان، کاردو صد شمشیرکرد           کــوه صبر و استقامت روح تقوا زینب است

آن که با ایــــــراد نطـقی کرد مانند عــلی           زادّ مرجـانه را محـکـوم و رســوا زینب است

آن که بهـر ما جـــهـــــاد فـی سبیل الله را           با اسارت می کند تــفسیر و معـنا زینب است

با شهامت چون اسارت گشت توأم، عقل گفت           آن که در دنیا نظیرش نیست پیدا زینب است

شد رقـــم پروندۀ  اسلام با خــون حـسیـن           آن که با خون سر خود کرد امضاء زینب است

شــاعـــر ژولیده می گـــوید به آواز جلی           بین زن ها بهترین زن بعد زهـرا زینب است

حسین بود و تو بودی، تو خواهری كردی          حسینِ فـاطمــه را گرم، یـاوری كـــردی

گذشتی از همه چیزت به پای عشق حسین          چه خواهری تو برادر؟ كه مادری كردی

تو خواهـــری و برادر، تو مـادری و پدر           تو راه بودی و رهـرو، تو رهبری كردی

پس ازحسین چه برتو گذشته، وارث درد!          به خون نشستی و در خون شناوری كردی

به روی نــیــــزه سـر آفـــتـاب را دیـــدی          ولی شكست نخـوردی و ســـروری كردی

چه زخـــم‌ها كه نزد خطـبه‌ات به خفاشان           زبـان گشودی و روشن سخنـوری كـردی

زبان نبـود، خــود ذوالــفـقـــار مـولا بـود           سخـن درست بگویم تو حیـــــدری كـردی

من از كجا و غــزل گفتن از غم تو كجا؟           تو ای بزرگ! خودت ذره‌ پروری كـردی